20 Kasım 2009 Cuma

Düş Bitti

Nihayet
savrulduğumuz kıyıda
dinlenince bir an
unuturuz
önce çocuk olduğumuzu
bütün sabahlara geç kalmaya söz verir
söğüt gölgesi gibi sakin düşler kurarız
unuturuz
sevmediği çocuklarından
tamamladığı her tur için
bedel istediğini dünyanın
bu unutuş içinde düş kurarken
çeker bizi yeniden deniz


2003

2 yorum:

  1. Unutmayı bile irdelemek; ne hoş...

    YanıtlaSil
  2. Saatin tiktakları gibi tekdüze olsaydı, sıkıcı olurdu yaşam.Unutmak dahil tatlı karmaşalar ivme kazandırmıyor mu?

    YanıtlaSil